همه ما از پایین بودن سرانه کتابخوانی در کشور آگاهیم و خیلی هم نیاز به تحقیق نیست. وقتی در گوگل مطالب مربوط به کتاب خوانی را سرچ کنید همه مقالات، اخبار و گزارش های مربوطه که حاکی از سرانه پایین مطالعه در کشور است در مقابل چشمانتان ظاهر می شود.
در منزل، محل کار، شهر، داخل خودرو و.. کمتر کسی را می بینیم که مشغول مطالعه کتاب و یا حتی روزنامه باشد و از این منظر جامعه ایران را می توان متفاوت از دیگر جوامع دانست.
در اینجا سی ویژگی کسانی که کتاب نمی خوانند را از دیدگاه دکتر محمود سریع القلم ، پژوهشگر حوزه توسعه ، علوم سیاسی و تاریخ معاصر ایران، عضو هیئت علمی و استاد تمام گروه های علوم سیاسی بیان میکنیم :
۱-خیلی راحت تحت تأثیر تبلیغات قرار می گیرند؛
2-حرف های تکراری می زنند؛
3-دایره ی واژگان آنها بسیار محدود است؛
4-خود را نمی شناسند؛
5-با هیجان و احساس زندگی می کنند؛
6-بخش استدلالی ذهن آنها تقریباً تعطیل است؛
7-استعداد پوپولیست شدن را پیدا می کنند؛
8-قوای عقلی آنها پرورش نیافته است؛
9-بر آنچه می گویند خیلی کنترل ندارند؛
10-گوش کردن به دیگران را نمی آموزند؛
11-مستعد پذیرش شایعات هستند؛
12-اهمیت متفاوت بودن انسانها را کشف نمی کنند؛
13-مغز، حالت سولفاته پیدا می کند؛
14-غلظت یادگیری آنها به شدت کاهش می یابد؛
15-فرصت فکر کردن در زندگی را از دست می دهند؛
16-با واژه «انتقاد» بیگانه اند؛
17-زمینه های تداوم اقتدارگرایی را فراهم می آورند؛
18-حرف های نسنجیده زیاد می زنند؛
19-منافع خود را به خوبی تشخیص نمی دهند؛
20-با واژه «مشورت» ناآشنا هستند؛
21-حکومت ها را خوشحال می کنند؛
22-باعث می شوند که نظام حزبی در یک کشور شکل نگیرد؛
23-زود عصبانی می شوند؛
24-از حقوق شهروندی خود و دیگران ناآگاه هستند؛
25-برای رشد فکری و شخصیتی، احساس نیاز نمی کنند؛
26-در همه زمینه ها، اظهار نظر می کنند؛
27-راحت بر دیگران القاب می گذارند؛
28-تفاوت بین توهم و غیرتوهم را نمی دانند؛
29-تعریفشان در خصوص زندگی، از غرایز انسانی فراتر نمی رود؛
30-نمی دانند جهل چیست.
نویسنده : دکتر محمود سریع القلم ( فوق دکتری روابط بینالملل از دانشگاه ایالتی اوهایو آمریکا، استاد تمام گروه علوم سیاسی دانشگاه