مقایسه موتور TU5 و EF7

در این مقاله قصد داریم به بررسی مشخصات موتور TU5 و تحلیل مشخصات موتور EF7 بپردازیم و در واقع این دو موتور را از نظر توان خروجی، استهلاک و عملکرد با یکدیگر مقایسه کنیم. بنابراین اگر علاقه‌مند هستید تا اطلاعات بیشتری از مشخصات موتور EF7 و موتور TU5 به‌دست آورید یا چنانچه می‌خواهید بدانید که کدام‌یک از موتورهای TU5 و EF7 می‌توانند انتخاب بهتری برای شما باشند در ادامه با ما همراه باشید.

چرا  TU5 و EF7؟

در بازار کشور ما خودروهای میان‌رده فراوانی وجود دارند که بخش عمده‌ای از آن‌ها توسط شرکت ایران خودرو به بازار عرضه می‌شود. اغلب این هاچبک‌ها و سدان‌های میان‌رده و اقتصادی به دو پیشرانه EF7 و TU5 مجهز شده‌اند؛ از همین رو در این مقاله تصمیم‌ بر آن شد تا از میان معدود پیشرانه‌های موجود در بازار کشور موتورهای  TU5 و EF7 را مورد بررسی قرار دهیم و مشخصات آن‌ها را با یکدیگر مقایسه کنیم.

 ناگفته نماند که خودروهای میان‌رده کشور ما به موتورهای دیگری مانند XU7 و K4M نیز مجهز شده‌اند، اما موتورهای TU5 و EF7  در حجم گسترده‌تری از خودروهای حال حاضر بازار کشورمان مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

موتور TU5 در برابر موتور EF7

TU5، محبوب و پرشتاب

TU5 یکی از متداول‌ترین پیشرانه‌های گروه خودروسازی پژو سیتروئن (PSA) محسوب می‌شود که در بسیاری از محصولات اقتصادی و میان‌رده این شرکت مورد استفاده قرار گرفته است. این پیشرانه عضو کوچکی از پیشرانه‌های سری TU شرکت PSA است که نمونه اولیه آن در سال ۱۹۸۶ به‌جای موتورهای سری X در محصولات پژو سیتروئن مورد استفاده قرار گرفت. در کشور ما این موتور اولین‌بار با پژو ۲۰۶ تیپ ۵ در دسترس خریداران داخلی قرار گرفت و از همان بدو ورود با ویژگی‌هایی همچون استهلاک کم، مصرف سوخت بهینه و توان خروجی قابل‌قبول موفق شد نظر اغلب خریداران ایرانی را به سوی خود بکشاند.

TU5 به نوعی نمونه ارتقاء یافته موتور TU3 محسوب می‌شود که پیش‌تر روی پژو ۲۰۶ تیپ دو امتحان خود را پس داده بود، اما TU3 از مشکلات متعددی برخوردار بود و از نظر شتاب و قدرت نیز ضعف‌های فراوانی داشت. به همین دلیل پژو سیتروئن دست‌ به کار شده و با کمک مهندسین خبره‌اش، موتور به‌روزرسانی شده‌ای را تحت عنوان TU5 روانه بازار کرد.

EF7 ، با دوام و نسبتا ملی

ایپکو شرکت تحقیق، طراحی و تولید ایران خودرو محسوب می‌شود که فعالیت‌های خود را از سال ۱۳۷۶ آغاز کرده است. در سال ۱۳۸۳ این شرکت تصمیم گرفت تا در پروژه‌ای به نام EF7 زمینه طراحی و تولید موتور ملی را فراهم کند. پس از تحقیقات فراوان و همکاری با شرکت F.E.V آلمان، ایپکو موفق شد در اسفند سال ۱۳۸۵ از اولین نمونه موتور EF7 رونمایی کند. EF7 یک موتور چهار سیلندر خطی ۱۶ سوپاپ است که از لحاظ ساختار شباهت فراوانی با موتورهای K4M یا حتی TU5 دارد، اما در مقایسه با دو پیشرانه نام برده شده از تطبیق‌پذیری بیشتری با گاز طبیعی برخوردار است.

در سال‌های آغازین عرضه خودروهای مجهز به پیشرانهEF7، برخی از مشتریان از بروز مشکلاتی در سیستم برق و بخش‌های دیگر شاکی بوده و تعمیرکاران نیز به دلیل عدم آشنایی با برخی ویژگی‌های آن در کنار کمبود قطعات یدکی بسیار ناراضی بودند؛ هرچند اکثر این مشکلات پس از سال ۱۳۹۲ حل شد و اعتراضات نیز تا حدودی فرونشست.

چه خودروهایی صاحب موتور TU5 و EF7 شدند؟

 همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، در مقایسه موتور TU5 و EF7 نقش خودروهای داخلی بسیار پررنگ بوده و ایران‌خودرو در اغلب تولیداتش از میان این دو موتور یکی را برگزیده است. موتور TU5 که برادر بزرگ‌تر TU3 محسوب می‌شود، ابتدا بر روی ۲۰۶ تیپ ۵ سوار شده و آن را به یکی از محبوب‌ترین هاچبک‌های بازار ایران تبدیل کرد. عملکرد TU5 روی تیپ ۵ به ‌قدری خوب بود که عده بسیاری از علاقه‌مندان حوزه خودرو، هنوز هم آن را یکی از بهترین خودروهای جاده‌های ایران در این رنج قیمتی می‌دانند؛ اما پس از ۲۰۶ تیپ ۵، ابهت TU5 نیز رو به افول گذاشته شد و بعدها که بر روی خودروهایی نظیر پژو پارس، ۴۰۵، رانا و H30 Cross  قرار گرفت، دیگر قادر به جلب رضایت صاحبان خود نشد. هرچند که مزایایی همچون عملکرد نرم و کم صدا یا مصرف سوخت بهینه، همچنان بخشی از نظرات مثبت خریداران را برای این پیشرانه به همراه داشت.