صفحه نمایش گوشی : توضیحی درباره انواع صفحه نمایش و رزولوشن نمایشگر موبایل

اصطلاحات مربوط به صفحه نمایش گوشی گاهی واقعا می‌تواند گیج‌کننده باشد. رزولوشن یا وضوح تصویر، تراکم پیکسلی و انواع صفحه نمایش، عبارت‌هایی است که اکثرا برای توصیف یک نمایشگر بکار می‌رود، اما اگر یک بار برای همیشه می‌خواهید معانی اعداد و اصطلاحات مرتبط با این پنل‌های نمایشی را بدانید.

رزولوشن:

هنگامی که صحبت از نمایشگر موبایل باشد مطمئنا یکی از مهم‌ترین بخش‌ها رزولوشن آن است. به‌طور کلی باید گفت که در این مورد، هرچه اعداد بزرگ‌تر باشند نشانه‌ بهتر بودن است. اما مقوله‌ رزولوشن با اندازه‌ پنل کاملا ارتباط دارد و به عددی می‌رسد که فشردگی پیکسلی و یا تراکم پیکسلی نامیده می‌شود، اما فشردگی پیکسلی چیست؟

اندازه که معمولا با مقیاس اینچ بیان می‌شود، وقتی در کنار تعداد پیکسل‌ها (مقدار اطلاعات قابل نمایش) قرار می‌گیرد، نشان دهنده‌ میزان فشردگی پیکسل‌های هر صفحه خواهد بود. این ویژگی معمولا به صورت تعداد پیکسل در هر اینچ یا ppi بیان می‌شود.

بنابراین با دانستن رزولوشن و اندازه‌ هر نمایشگری می‌توانید به راحتی حساب کنید که چه تعداد پیکسل در هر اینچ مربع از آن فشرده شده‌ است. نام دیگر مقیاس ppi همان فشردگی پیکسلی است. ضمنا با یک اپلیکیشن ساده به نام ماشین حساب فشردگی پیکسلی این مقیاس را برای گوشی خود می‌توانید محاسبه کنید.

ضمنا  عددی که تحت عنوان نیت (nit) بیان می شود نیز توجه شما را جلب کند؛ باید بدانید که این عدد میزان روشنایی نمایشگر را نشان می‌دهد.

بیشتر بخوانید: کالیبره کردن باتری

اچ دی (HD)

در واقع مخفف High Definition و به معنای کیفیت بالا است. اچ دی به زبان ساده یعنی ۷۲۰ در ۱۲۸۰ پیکسل که در این نوع پنل ها کنار هم قرار داده شده‌اند. توجه داشته باشید تا زمانی که اندازه پیکسلی یک صفحه نمایش همین مقدار باشد، اندازه‌ نمایشگر گوشی (یا هر محصول دیجیتالی) اهمیت ندارد.

به لحاظ تئوری، رزولوشن اچ دی در یک نمایشگر کوچک‌تر تصویر بهتری به شما ارائه می‌کند. بنابراین نباید انتظار داشته باشید که این رزولوشن روی یک صفحه نمایش ۵ اینچی در مقایسه با یک صفحه ۱۰ اینچی، خروجی یکسانی داشته باشند. در اینجا موضوع فشردگی پیکسلی یا همان تراکم پیکسلی که پیش‌تر به آن پرداختیم اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. به علاوه حتما می‌دانید که اندازه‌ یک پنل به صورت مورب اندازه گیری می‌شود که البته مقداری هم به نسبت ابعاد آن نمایشگر بستگی دارد.

به عنوان مثال یک نمایشگر ۴.۳ اینچی گوشی با رزولوشن اچ دی، فشردگی پیکسلی ۳۴۲ ppi یا همان پیکسل در اینچ را ارائه خواهد کرد، اما در یک نمایشگر ۴.۷ اینچی با همین رزولوشن، فشردگی پیکسلی به ۳۱۲ پیکسل در هر اینچ افت خواهد کرد ولی هردوی این صفحه‌نمایش‌ها نیز اچ دی محسوب می‌شوند.

اپل معتقد است که فشردگی پیکسلی ۳۰۰ ppi به بالا مناسب است، زیرا چشم انسان دیگر قادر نخواهد بود فاصله‌ بین پیکسل‌ها را از یکدیگر تشخیص دهد.

Full HD

صفحه‌نمایش‌های Full HD یا همان تمام اچ دی که به اختصار FHD نیز نامیده می‌شوند، گام بعدی نمایشگرها بودند. این نوع از صفحه نمایش هنوز هم بر روی گوشی‌های هوشمند متعددی نصب و عرضه می‌شود، زیرا همچنان یک استاندارد کاملا قابل قبول به حساب می‌آید. حتی برخی پرچم‌داران قدرتمند سال ۲۰۱۷ نظیر شیائومی می ۶ و وان پلاس ۵ نیز به پنل FHD مجهز هستند.

به لحاظ تعداد پیکسل‌ها، صفحات نمایش تمام اچ دی از ۱۰۸۰ در ۱۹۲۰ پیکسل تشکیل شده‌اند و همان‌طور که توضیح داده شد فشردگی پیکسلی یا چگالی تصویر این نوع نمایشگر نیز به اندازه‌ پنل آن بستگی دارد.

یک نمایشگر ۵ اینچی موبایل با رزولوشن Full HD حدودا ۴۴۰ ppi فشردگی پیکسلی خواهد داشت. این در حالی است که تراکم پیکسلی یک نمایشگر ۵.۵ اینچی از همین نوع به ۴۰۰ پیکسل در اینچ کاهش خواهد یافت.

Quad HD یا 2K

نمایشگر کواد اچ دی که به اختصار QHD نیز نامیده می‌شد کیفیت تصویری ۴ برابر استاندارد نمایشگرهای HD ارائه می‌کنند. به عبارت دیگر در یک صفحه نمایش QHD می‌توان ۴ برابر بیشتر از یک نمایشگر اچ دی با اندازه مشابه، پیکسل‌های تصویری را بکار گرفت.

رزولوشن تصویر این نوع صفحه نمایش ، ۱۴۴۰ در ۲۵۶۰ پیکسل است. یک نمایشگر QHD با اندازه ۵.۵ اینچ، فشردگی پیکسلی معادل ۵۳۸ ppi خواهد داشت؛ این در حالی است که فشردگی پیکسلی یک نمایشگر ۵.۵ اینچی تمام اچ دی (FHD) حدود ۴۰۰ پیکسل خواهد بود.

ضمنا به یاد داشته باشید که کیفیت تصویر را معمولا با عدد کوچک‌تر رزولوشن نشان می‌دهند. بنابراین به جای نمایشگر HD می‌توان گفت 720p، بجای فول اچ دی می‌توان گفت 1080p و در مورد باقی رزولوشن‌ها نیز به همین ترتیب است. البته همان‌طور که گفته شد نمایشگرهای QHD با نام 2K نیز شناخته می‌شوند که دلیل آن به تعداد پیکسل‌های بیشتر از ۲۰۰۰ عدد این صفحه‌نمایش‌ها مربوط است. البته اگر بخواهیم خیلی دقیق باشیم باید این صفحه‌نمایش‌ها را با نام ۲.5K و یا حتی در برخی موارد مانند گلکسی نوت ۸ نمایشگر 3K بخوانیم.

Ultra HD یا 4K

خب هرچه پیش می‌رویم با توضیحاتی که ارائه می‌شود احتمالا ذهنتان نسبت به این نام‌گذاری‌ها روشن‌تر می‌شود. خب طبیعتا بعد از 2K، ۲.5K و 3K نوبت به رزولوشن 4K می‌رسد. البته به لحاظ فنی این نوع صفحه نمایش‌ها با عدد ۴۰۹۶ پیکسل در بخش 4K قرار می‌گیرند و نمایشگرهای با عدد ۳۸۴۰ پیکسل در گروه اولترا اچ دی (Ultra HD) طبقه‌بندی می‌شود. بله حق با شماست در بسیاری از موارد این نام‌ها به جای یکدیگر به کار می‌روند، اما در حقیقت کمی با یکدیگر متفاوت هستند.

نمایشگرهای اولترا اچ دی رزولوشن ۲۱۶۰ در ۳۸۶۰ پیکسل دارند و صفحه‌نمایش‌های 4K دارای رزولوشن ۲۱۶۰ در ۴۰۹۶ پیکسل هستند. با توجه به قانونی که کمی قبل اشاره کردیم، هردوی این نمایشگرها با نام 2160p نیز شناخته می‌شوند و به لحاظ تعداد پیکسل‌ها با یکدیگر تفاوت بسیار اندکی دارند.

اولین گوشی هوشمندی که با پنل 4K به بازار عرضه شد، اکسپریا Z5 پریمیوم بود.

با توجه به توضیحاتی که ارائه شد، نمایشگرهایی که سونی به آن‌ها نام 4K را اطلاق می‌کند در حقیقت نمایشگر اولترا اچ دی هستند، زیرا رزولوشن آن‌ها ۲۱۶۰ در ۳۸۶۰ پیکسل است. اما فشردگی پیکسلی این صفحات نمایشی ۸۰۶ ppi است که بیشتر از هر نمایشگر گوشی دیگری است و شاید بیش از نیاز هر کاربری باشد.

انواع صفحه نماش:

صفحه نمایش TFT LCD

TFT مخفف Thin Film Transistor است. TFT LCD معمول‌ترین نوع صفحه نمایش در بین گوشی‌ها و تبلت‌های امروزی می‌باشد. این نوع از صفحه نمایش‌ها به نسبت تکنولوژی‌های قبل از خود، کیفیت تصویر بهتر و وضوح بالاتری را ارایه می‌کنند. نقاط ضعف این تکنولوژی در محدودیت زاویه دید و خوانایی پایین در زیر نور مستقیم خورشید است. صفحه نمایش‌های TFT‌ نسبتا انرژی بیشتری را مصرف می‌کنند و میانه خوبی با باتری ندارند، ولی به دلیل هزینه‌ی پایین ساخت، در گوشی‌های ارزان قیمت و رده‌پایین بیشتر به چشم می‌خورند.

صفحه نمایش IPS LCD

IPS مخفف In-Place Switching است. اگر بخواهیم صفحه نمایش TFT و IPS را مقایسه کنیم، صفحه نمایش‌های IPS دارای زاویه دیدِ بازتر و مصرف انرژی پایین‌تری هستند. ولی هزینه‌ی ساخت آنها نسبت به صفحه نمایش‌های TFT بالاتر است و به همین دلیل اکثرا در تلفن‌های هوشمند رده بالاتر به چشم می‌خورند. برای مثال، صفحه نمایش آیفون ۴ با وضوح ۶۴۰×۹۶۰ پیکسل از نوع IPS بوده که در مقایسه با رقبای هم دوره خود کیفیت خارق العاده‌ای ارایه می‌کرد.

صفحه نمایش Resistive Touchscreen LCD

صفحه نمایش‌های لمسی بر اساس دو نوع تکنولوژی عمده تولید می‌شوند، خازنی و مقاومتی. صفحه نمایش‌های مقاومتی شامل دو صفحه ماده‌ی رسانا با فاصله بسیار کم هستند که به عنوان مقاومت عمل می‌کند. زمانی که صفحه نمایش لمسی توسط انگشتان دست یا قلم استایلوس لمس می‌شوند، در نقطه‌ی لمس، دو صفحه به هم اتصال پیدا می‌کنند و با تشکیل مداری در این نقطه و پردازش توسط پردازشگر، فرمان انجام می‌شود. دقت صفحه های لمسی مقاومتی نسبت به صفحه لمسی خازنی پایین‌تر است و در برخی موارد برای دقت بالاتر نیاز به استفاده از قلم است. امروزه استفاده از صفحه نمایش‌های لمسی مقاومتی محدود به کاربری‌های خاص و هزینه پایین شده است و بیشتر از صفحات لمسی خازنی استفاده می‌شود.

صفحه نمایش Capacitive Touchsceen LCD

صفحه نمایش‌های لمسی خازنی از یک ورقه‌ی شیشه‌ای نازک پوشش داده شده با یک ماده‌ی شفاف رسانا ساخته می‌شوند. هنگامی که صفحه لمسی توسط بدن انسان لمس می‌شود، میدان الکترواستاتیکی صفحه با وقفه‌ای روبرو می‌شود. این وقفه توسط پردازنده شناسایی و پردازش می‌شود و فرمان مورد نظر اجرا می‌شود. صفحه نمایش‌های لمسی خازنی نسبت به صفحه نمایش‌های مقاومتی بسیار بهترند و دقت بالایی دارند. تجربه‌ی کاربری نیز بسیار بهتر است و به اصطلاح صفحه نمایش لمسی خازنی بسیار روان است. در بیشتر تلفن‌های هوشمند رده بالای امروزی از صفحه نمایش‌های لمسی خازنی استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید : چگونه عمر باتری دستگاه‌های الکترونیکی را افزایش دهیم؟

صفحه نمایش OLED

OLED مخفف Organic Light Emitting Diode است. این تکنولوژی به نسبت دیگر تکنولوژی‌های صفحه نمایش جدیدتر است و اخیرا استفاده از آن همه گیر شده است. در تکنولوژی OLED یک لایه از ماده‌ی ارگانیکی (پایه کربن) بین دو صفحه‌ی رسانا (آند و کاتد) ساندویچ می‌شود و بین دو صفحه‌ی نازک شیشه‌ای قرار می گیرند. وقتی که جریان از دو صفحه‌ی رسانا عبور می‌کند، نوری الکترو لومینسنتی توسط ماده‌ی پایه کربن بین دو صفحه‌ی رسانا ساطع می‌شود. روشنایی و رنگ نور ساطع شده با تغییر پالس الکتریکی قابل تغییر است.

صفحه نمایش‌های OLED نسبت به صفحه نمایش‌های LCD مزایای بسیاری دارند. رنگ استثنایی، سرعت واکنش بسیار بالا، زاویه دید بازتر، روشنایی بالاتر و وزن و ضخامت بسیار پایین‌تر از جمله برتری‌های این نوع صفحه نمایش‌ها محسوب می‌شوند.

صفحه نمایش AMOLED

AMOLED مخفف واژه‌ی Active-Matrix Organic Light Emitting Diode است. این تکنولوژی مزایای اصلی تکنولوژی OLED‌ را دارد با این تفاوت که مصرف انرژی پایین‌تر و زمان واکنش بالاتری دارد. مصرف انرژی پایین باعث شده است در تلفن‌های هوشمند هرچه بیشتر از این نوع صفحه نمایش‌ها استفاده شود.

صفحه نمایش Super AMOLED

این تکنولوژی نسخه پیشرفته‌تر تکنولوژی صفحه نمایش AMOLED است که توسط کمپانی سامسونگ توسعه داده شده است. قسمت  لمسی خازنی صفحه نمایش در این تکنولوژی با نمایشگر آن ادغام شده است و نسخه نازکتر شده آن را فراهم کرده است. این صفحه نمایش‌ها تقریبا نازکترین صفحه نمایش‌های لمسی موجود در بازار هستند و اغلب در تلفن‌های هوشمند پرچمدار سازندگان و مخصوصا در صفحه نمایش‌های گوشی‌های سامسونگ استفاده می‌شوند.

صفحه نمایش Retina Display

این واژه برای اولین بار توسط اپل برای وضوح برابر با ۶۴۰×۹۶۰ صفحه نمایش IPS آیفون ۴ استفاده شد. این نامگذاری به این دلیل است که در این ابعاد و این وضوح تصویر، پیکسل‌ها توسط چشم انسان به هیچ عنوان قابل تشخیص نیست. این نوع از صفحه نمایش بسیار تیز و درخشان است.

صفحه نمایش Haptic / Tactile touchscreen

این فناوری که به طور آزمایشی توسط بلکبری و نوکیا در چند مدل تست شده است در هنگام لمس صفحه نمایش با اعمال فشار عکس العمل نشان می‌دهد و به نوعی صفحه لمسی با کاربر تعامل بر قرار می‌کند. این تکنولوژی به منظور افزایش دقت صفحه لمسی و بهبود تجربه کاربری مخصوصا در هنگام تایپ کردن به کار گرفته می‌شود.

این تکنولوژی‌ها اصلی‌ترین تکنولوژی‌های مورد استفاده در بحث صفحه نمایش تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها هستند. معرفی کلی این تکنولوژی‌ها به منظور آگاهی بخشی از کاربران در راستای تسهیل تصمیم گیری در فرآیند خرید گوشی یا تبلت است تا بتوانند مقایسه‌های موثرتری بین کالاها انجام دهند.

لطفا به این متن نظر دهید و با نظرات خود را درباره این موضوع بری ما کامنت کنید.